Das andere Kind

Geheimnis, Vergangenheit und Schuld – in diesen drei Wörtern kann ich „Das andere Kind“ von Charlotte Link zusammenfassen. Ich mag dieses Buch für sein besonderes Klima. Wir beobachten das Leben der Menschen auf einer alten Farm im Norden Englands. Dort lebt Gwen Becket. Sie ist eine alte Jungfer und wohnt unter mit ihrem Vater Chad unter einem Dach. Das Leben von Gwen ist sehr langweilig, aber sie macht nichts besonderes, um es zu verӓndern. Jeden Tag kümmert sie sich um ihren alten Vater und den Haushalt. Sie vermietet Zimmer an Touristen aber nicht viele von Ihnen wollen Zeit auf der Farm verbringen, weil das Klima dieses Ortes überwӓltigend ist.

Gwen liest viele Liebesromane und trӓumt davon, einen Prinzen zu treffen. Eines Tages trifft sie zufӓllig Dave Tanner. Er ist ca. 40 Jahre alt, gut aussehend, intelligent, belesen und kann viele Fremdsprachen. Er ist Sprachlehrer von Beruf und führt – von Zeit zu Zeit – einen Sprachkurs. Das ist aber nicht seine Traumarbeit. Dave fühlt sich unglücklich. Er möchte materielle stabilitӓt in seinem Leben erreichen. Trotzdem muss er ein Zimmer in dem Haus einer alten Frau mieten. Nachdem er Gwen trifft, will er sie heiraten. Sie gefӓllt ihm nicht – sie sieht wie eine graue Maus aus – und er findet sie langweilig, aber materielle Dinge sind der Grund, warum er sie heiraten will. Gwen ist in ihn verliebt.

Nahe und weitere Familie und Freunde verdӓchtigen, dass Dave in Gwen nicht verliebt ist. Trotzdem stellen sie sich die Frage: haben wir das Recht, in ihr Leben zu interferieren? Sie ist Erwachsen und für sich selbst verantwortlich. Also wo sind die Grenzen? Und die wichtigste Frage: ist es besser, eine Liebe abhӓngigt von dem Geld zu haben oder ohne Liebe zu leben? Für Gw ist Dave die letzte Chance.

Ich bin der Meinung, dass diese Situation einer der wichtigsten Momente in diesem ganzen Buch ist. Rund um diesen Punkt beschreibt Charlotte Link psychologische Portrӓts der Figuren. Wir treffen nicht nur verschiedene Lebenseinstellungen und Űberzeugungen sondern auch lernen wir dass frühere Erfahrungen unser Leben determinieren, besonders das Gefühlt der Schuld; wie zum Beispiel eine von den Hauptfiguren Fiona. Sie hat ein altes Geheimnis, das ihr ganzes Leben beeinflusst. Wir lernen Fiona in zwei Situationen kennen. Erstens wenn sie eine alte Frau ist und zweitens – aus ihren E-Mails an Chad – als sie ein Mӓdchen war. Sie wohnten wӓhrend des Weltkriegs zusammen. Mit Ihnen wohnte auf der Farm Brian, ein geistig behinderter Junge, dessen ganze Familie getötet wurde. Fiona und Chad mochten den Jungen nicht und nannten ihn „Niemand“. Diese Geschichte entwickelt und verkompliziert sich. Durch sie zeigt Charlotte Link uns, wie falsche Wahlen – sowie Zufӓlle – unser weiteres Leben beeinflussen.

Was mir an diesem Buch besonderes gefӓllt ist – abgesehen vom Klima des Buches – wie gut Charlotte Link psychologische Portrӓts gemacht hat. Wir lesen einen Krimi, der aus Wahlmomenten des Lebens von verschiedenen Figuren besteht. Solche konstruktion des Buches ist schwer zu erreichen, aber ist darum besonders interessant.

Wie in jedem Krimi geht es in diesem Buch auch um Mord. Wir haben zwei Morde von Amy und Fiona. Für mich ist aber dieser Teil des Buches nicht am wichtigsten. Wichtiger sind alle psychologischen Portrӓts der Hauptfiguren. Dieses Buch ist ganz dick (667 Seiten) aber wert zu lesen. Besonders wenn wir uns wegen etwas schuldig fühlen.

 **************

Tajemnica, przeszłość i wina – w tych trzech słowach mogę opisać książkę „Drugie dziecko“ Charlotte Link. Lubię tę powieść za jej szczególny klimat. Obserwujemy w niej życie ludzi na farmie w północnej Anglii. To właśnie tam żyje Gwen Becket, stara panna mieszkająca pod jednym dachem ze swoim małomównym ojcem Chadem.

Życie Gwen jest nudne, ale kobieta nie robi nic, żeby to zmienić. Każdego dnia opiekuje się swoim ojcem i gospodarstwem domowym. Wolne pokoje wynajmuje turystom, ale niewielu z nich chce spędzać czas na farmie. Przede wszystkim ze względu na przytłaczającą atmosferę tego miejsca. Gwen czytuje powieści romantyczne i marzy o spotkaniu księcia. Pewnego dnia poznaje przypadkiem Dave’a Tannera. Dave ma około 40 lat, jest przystojny, inteligentny, oczytany i potrafi posługiwać się kilkoma językami. Z zawodu jest nauczycielem języka i – od czasu do czasu – prowadzi kurs. Nie jest to jednak jego wymarzona praca. Dave czuje się nieszczęśliwy. Marzy o osiągnięciu stabilizacji życiowej, jednak – wbrew tym marzeniom – musi wynajmować mały pokoik w domu pewnej staruszki. Po tym jak spotyka na swojej drodze życiowej Gwen, postanawia się z nią ożenić. Gwen mu się nie podoba – wgląda jak szara myszka – i uważa ją za nudną, ale kwestie materialne – typu dziedziczenie przez nią farmy – sprawiają, że myśli o ślubie. Tymczasem Gwen jest w nim zakochana.

Bliższa i dalsza rodzina oraz znajomi podejrzewają, że Dave nie jest w Gwen zakochany. Zadają sobie jednak pytanie: czy mamy prawo mieszać się w życie dorosłej już kobiety? Gdzie są granice? I w końcu: czy lepiej posiadać w swoim życiu miłość zależną od pieniędzy, czy w ogóle nigdy jej nie mieć? Dla Gwen Dave jest prawdopodobnie ostatnią szansą na zamążpójście.

Uważam, że sytuacja ta jest najważniejszą kwestią w całej książce. Wokół niej Charlotte Link tworzy portrety psychologiczne głównych bohaterów. Poznajemy dzięki temu nie tylko różne postawy życiowe i przekonania, ale również uświadamiamy sobie jak bardzo nasze wcześniejsze doświadczenia determinują nasze obecne postawy życiowe, w szczególności zaś poczucie winy; jak choćby w przypadku jednej z głównych bohaterek, Fiony. Posiada ona tajemnicę z przeszłości, która wpływa na całe jej obecne życie. Samą bohaterkę poznajemy w dwóch sytuacjach. Po raz pierwszy kiedy jest już starą kobietą, i po raz drugi – z jej e-maili do Chada – jak była małą dziewczynką.

Razem z Chadem mieszkali na starej farmie podczas II wojny światowej. Wspólnie z nimi mieszkał Brian, niepełnosprawny umysłowo chłopiec, który stracił swoją całą rodzinę. Zarówno Chad, jak i Fiona, nie przepadali za Brianem. Do tego stopnia, że zwykli go nazywać „Nikt“. Cała ta historia rozwija się i komplikuje. Ostatecznie jednak determinuje – za sprawą poczucia winy – całe dalsze życie Chada i Fiony. Właśnie przez tę historię Charlotte Link pokazuje nam, jak złe wybory, a także przypadek, wpływają na nasze życie.

Tym, co podoba mi się w tej książce najbardziej – poza jej wyjątkowym klimatem – jest sposób konstrukcji przez Charlotte Link portretów psychologicznych bohaterów. Czytamy kryminał skonstruowany z wyborów, przemyśleń i sytuacji życiowych ludzi. Taka budowa fabuły jest trudna do osiągnięcia, ale dzięki temu szczególnie interesująca.

Jak w każdym kryminale, tak i w tym, chodzi o morderstwo. A w zasadzie dwa morderstwa – Amy i Fiony. Osobiście jednak tę część uważam za mało interesującą. O wiele ciekawsze są portrety psychologiczne głównych postaci. Książka ta jest dość gruba (667 stron), ale warta tego, by po nią sięgnąć. Szczególnie, jeśli z jakiegoś powodu czujemy się w swoim życiu winni.

Copyright ® 2018 Anna Kalocińska / annakalocinska.com. All rights reserved.