Der einzige Brief – erfordert das Sprachniveau B2/C1

Wenn jemand Familiengeschichten mag, keine Angst vor schnellen Handlungen und Figuren hat, und den deutschen allgemeinen Wortschatz besser kennen lernen möchte, sollte er nach dem Buch „Der einzige Brief” der englischen Autorin Judith Lennox greifen.

Es ist bestimmt ein Buch, bei dem man sich nicht langweilen kann. Bei diesem Roman verläuft die Zeit sehr schnell, und man kann diese Lektüre auf keinen Fall aus der Hand legen. Ich habe dieses Buch aus der Stadtbibliothek in Warschau geliehen und hatte diese Autorin früher nicht gekannt; zum Glück war das aber eine gute Entscheidung. Deswegen möchte ich in der Zukunft nach anderen Bücher dieser Autorin greifen.

Worüber handelt „Der einzige Brief“?

Die Hauptfigur in „Der einzige Brief“ ist Elizabeth „Bess“ Ravenhart. Wir lernen sie im Jahr 1915, also in den Zeiten der Ersten Weltkriegs, kennen. Bess wohnt mit ihrem geliebten Mann und dem neugeborenen Kind in Indien. Sie sind miteinander überglücklich, bis zu dem Tag, als ihr Mann einen tödlichen Reitunfall hat. Als er ums Leben kommt, verändert sich das ganze Leben der 18-jährigen Bess.

Sie muss das Haus ihrer Schwiegereltern verlassen und sich selbst um ihre Existenz und die ihres Sohnes weiterkümmern. Deswegen fährt sie in ihre Heimat, England, wo ihr Vater wohnt und ihr gute Bedingungen für ihren Sohn zu bieten versuchen kann. Vor der Fahrt entscheidet sie sich leider, ihren Sohn kurz bei der Schwiegermutter zu lassen. Ihre Schwiegermutter, Cora, verspricht, den Enkelsohn später nach England zu ihrer Mutter schicken, macht das aber nie.

Man kann sagen, dass das Schicksal des Lebens unabsehbar ist. Bess‘ Vater hat nicht viel Geld und leidet an Gesundheitsproblemen. Bess muss sich um ihn kümmern. In der Zwischenzeit schickt sie viele Breife nach Indien, bekommt aber keine Antwort. Nach dem Tod ihres Vaters möchte sie nach Indien zu ihrem Sohn zurückkommen, hat aber kein Geld dafür. Um ihre materielle Situation zu verbessern, schließt sie eine Ehe. Kurz danach ist sie jedoch schwanger und kann nicht nach Indien fahren (sowohl wegen der Schwangerschaft als auch des Widerstands ihres Ehemannes).

Wird sie trotz aller Umstände einen Kontakt mit ihrem Sohn haben? Wird sie ihn zurückbekommen? Erst nach ein paar Jahren kreuzen sich ihre Wege wieder. Aber nichts es ist so wie früher…

„Der einzige Brief“ erfordert das Sprachniveau C1/C2

Es ist nur ein Beginn des Buches und der Geschichte der ganzen Familie, nicht nur Bess‘ und Frazers, aber auch ihrer Tochter Kate oder der Nebenfiguren, die eng mit der Familie verbunden sind, wie z.B. der beste Freund ihres Bruders Maxwell. Es gefällt mir, das ganze Leben der Hauptfigur beobachten, wie es in diesem Buch ist. Von Anfang an war ich auch mit der Hauptfigur, Bess, befreundet, obwohl ich nicht immer ihre Entscheidungen verstanden habe.

Auch aus der Sicht einer Sprachlernenden finde ich diese Lektüre lesenswert. Es ist ein gutes Buch, um allgemeinen deutschen Wortschatz zu üben, es gibt hier auch viele ungangsprachliche Wörter. Obwohl die Handlung aus der Sicht verschiedener Personen erzählt ist, stört das nicht das Verständnis der ganzen Geschichte. Alle Ereignisse wurden von der Autorin chronologisch erzählt, darum kann man keinen Abschnitt auslassen.

Wer mindestens auf dem Sprachniveau B2/C1 ist, sollte – meiner Meinung nach – problemlos der ganzen Geschichte mit fast(!) vollständigem Versändnis folgen können. Die Sache verkomplizieren nur die vielen Nebenfiguren und die sehr schnell laufende Handlung. Einerseits ist das besser, weil man sich nicht langweilen kann. Andererseits kann das aber ein Hindernis beim Verstehen der ganzen Handlung sein. Mich störte das nicht, weil ich mag, wenn die Handlung schnell verläuft und die ganze Welt detalliert beschrieben ist.

„Der einzige Brief“. Zusammenfassung.

Ich kann diese Lektüre denen empfehlen, die Bücher der vor kurzem verstorbenen Lucinda Riley mögen. Auch mit großer Genauigkeit verbindet Judith Lennox der Schicksale der Protagonisten mit den historischen Ereignissen. Als Sprachlerndende finde ich dieses Buch auch toll: Bei einem solch spannenden Buch kommt die deutsche Sprache allein.

TIPPS FÜR SPRACHLERNENDE:

  • Dieses Buch umfasst 576 Seiten und erfordert – meiner Meinung nach – das Spachniveau B2/C1;
  • Obwohl es in diesem Buch viele Aspekte gibt, die für Sprachlernende schwierig sein können (sehr schnell ablaufende Handlung, viele Figuren), stören sie nicht besonders dabei, der ganzen Handlung zu folgen (sie ist detalliert, aber auch chronologisch beschrieben).
  • Ich empfehle dieses Buch denen, die Bücher von Lucinda Riley mögen oder einfach Familiengeschichten;
  • Dieses Buch ist in polnischer Übersetzung unter dem Titel „Krok w nieznane“ erhältlich.

Titel: Der einzige Brief
Autorin: Judith Lennox
Herausgeber: Piper
Sprache: Deutsch

Polnische Übersetzung der Rezension:

Kiedy ktoś lubi historie rodzinne, nie odczuwa strachu przed zatopieniem się w szybkiej akcji i wielu figurach (zarówno pierwszo- jak i drugoplanowych), a także chciałby lepiej poznać ogólne słownictwo w języku niemieckim, powinien sięgnąć po książkę „Der einzige Breif“ autorstwa angielskiej pisarki Judith Lennox. Jest to z pewnością jedna z tych powieści, przy których nie można się nudzić. Dzięki takim książkom czas biegnie bardzo szybko, a także trudno oderwać się od czytania. Wypożyczyłam tę powieść z biblioteki publicznej w Warszawie i – co warto zaznaczyć – wcześniej zupełnie nie znałam tej autorki; na szczęście była to trafna decyzja.

O czym jest „Der einzige Brief“?

Główną postacią w „Der einzige Brief“ jest Elizabeth „Bess“ Ravenhart. Poznajemy ją w roku 1915, a więc w czasach pierwszej wojny światowej. Bess mieszka ze swoim ukochanym mężem i nowo narodzonym dzieckiem, synkiem o imieniu Frazer, w Indiach. Są ze sobą szczęśliwi, aż do dnia, kiedy jej mąż ma śmiertelny wypadek na koniu.

Kiedy ukochany 18-letniej Bess traci życie, zmienia się też jej cała dotychczasowa egzystencja. Musi opuścić dom swoich teściów i zatroszczyć się o swój byt i swojego syna. Dlatego decyduje się na powrót do ojczystego kraju, Anglii. Mieszka tam jej ojciec, który może pomóc jej w stworzeniu odpowiednich warunków życia dla niej i Frazera. Tuż przed wyjazdem decyduje się jednak, na krótko pozostawić syna w Indiach ze swoją teściową, Corą.

Cora obiecuje wysłać później wnuka do Anglii, nigdy jednak tego nie robi. Można powiedzieć, że los życia jest nieprzewidywalny. Ojciec Bess nie ma zbyt wielu pieniędzy, a dodatkowo cierpi na problemy zdrowotne. Bess musi zostać i się nim opiekować. W między czasie wysyła jednak listy do Cory i Frazera, nie dostaje jednak od nich żadnej odpowiedzi.

Po śmierci ojca Bess decyduje się wyjechać do Indii, by odzyskać syna, jednak nie okazuje się to takie proste. Nie ma bowiem pieniędzy, by opłacić tak daleką podróż. Rozwiązanie znajduje w bogatym zamążpójściu. Krótko po ślubie okazuje się jednak, że jest w ciąży, co uniemożliwia jej wyjazd do Indii (zarówno sama ciąża jak i sprzeciw w tym względzie ze strony męża).

„Der einzige Brief“ – poziom językowy B2/C1

Czy mimo wielu przeciwności losu Bess będzie miała kontakt ze swoim synem? Czy uda jej się go odzyskać? Dopiero po kilku latach znowu krzyżują się ich drogi. Ale nic nie jest takie oczywiste…

Jest to dopiero początek powieści „Der einzige Brief“ i historii rodziny, nie tylko Bess i Frazera, ale również jej córki Kate czy postaci pobocznych, które są blisko związane z rodziną, jak na przykład najlepszy przyjaciel jej brata – Maxwell. Podoba mi się możliwość podglądania całego życia głównej postaci, jak to jest właśnie w tej powieści.

Od początku byłam zaprzyjaźniona z Bess, mimo że nie zawsze rozumiałam jej wybory. Również z punktu widzenia osoby uczącej się języka uważam tę powieść za wartą przeczytania. Jest to dobra lektura dla przećwiczenia ogólnego słownictwa, jest w niej również wiele sformułowań z języka potocznego. Mimo że książka opowiedziana jest z punktu widzenia różnych postaci, nie przeszkadza to w zrozumieniu całej historii. Wszystkie wydarzenia są opowiedziane przez autorkę w sposób chronologiczny, dlatego łatwiej śledzić poszczególne wątki.

Kiedy ktoś jest przynajmniej na poziomie językowym B2/C1, powinien – moim zdaniem – bez problemu, z prawie(!) całkowitym zrozumieniem, móc śledzić tę historię. Sprawę komplikuje jedynie ilość bohaterów drugoplanowych i bardzo szybko tocząca się fabuła. Z jednej strony to dobrze, bo nie można się nudzić. Z drugiej strony może to być jednak przeszkoda w zrozumieniu całej historii. Mi osobiście to nie przeszkadzało, gdyż lubię, kiedy akcja toczy się szybko i cały przedstawiony świat opisany jest bardzo dokładnie.

Mogę tę lekturę polecić szczególnie tym osobom, które lubią książki niedawno zmarłej Lucindy Riley. Również z wielką dokładnością i starannością łączy Judith Lennox losy bohaterów z wydarzeniami historycznymi. Jako osoba ucząca się języka uważam tę książkę za wartą polecenia: przy tak wciągającej lekturze język niemiecki po prostu sam wchodzi do głowy.

WSKAZÓWKI DLA OSÓB UCZĄCYCH SIĘ:

  • Powieść liczy 576 stron i wymaga – moim zdaniem – poziomu językowego B2/C1;
  • Mimo że znajduje się w niej wiele rzeczy, które mogą sprawiać trudność osobie uczącej się języka (bardzo szybko tocząca się fabuła, wielu bohaterów), nie przeszkadza to jednak – moim zdaniem – w śledzeniu całej fabuły (jest opisana dokładnie i chronologicznie);
  • Polecam ją tym, który lubią powieści Lucindy Riley albo po prostu historie rodzinne;
  • Książka ta jest dostępna w polskiej wersji językowej pod tytułem „Krok w nieznane“.

O książce:
Tytuł: Der einzige Brief
Autor: Judith Lennox
Wydawnictwo: Piper
Język: niemiecki

Copyright to book review ® Anna Kalocińska/annakalocinska.com. All rights reserved.