Jane Eyre

Mit diesen Wȍrtern könnte – was sie natürlich nicht machte – Charlotte Bronté (oder Currer Bell, was der Küstlername der Schriftstellerin war) ihr Buch „Jane Eyre“ vorstellen:

England, im Jahr 1847

„Liebe Leserinnen und Leser,
mit unverhülltem Stolz aber auch mit Zweifel, ob Sie mein neues Werk mögen werden, gebe ich mein neues Buch mit dem Titel „Jane Eyre“ zu Ihren Händen. Ich bin überzeugt, dass der Traum einer jeden weisen Frau drei Dinge sind: jung und reich heiraten, Kinder bekommen, Gott anbieten und nach seinem Willen leben. Aber was würden diese drei Dinge ohne Liebe bedeuten? Könnte sie eine gute Ehefrau sein, ohne ihren Ehemann zu lieben? Können wir Gott treu dienen, ohne Ihn mehr als uns selbst zu lieben? Ich denke, dass alles, was den Menschen mit Gott wirklich verbindet gerade Liebe ist. Und wir sollten sie in unserem Leben – mehr als Luxus und Reichtum, sowie befriedigende soziale Forderungen – suchen.
Ȕber alle diese wichtigen Dinge schreibe ich in meinem neuen Roman. Aus der Bedeutung und der Wichtigkeit dieser Liebe, sowie auch aus meine Phantasie ist Jane Eyre geboren. Auf über 600 Seiten beschreibe ich – mit den Wȍrtern der Hauptfigur – ihr Leben mit all seinen Vor- und Nachteilen, schwierigen Momenten und solchen, für die es sie zu leben lohnt. Die schwere Kindheit machte Jane stark. Sie war ein Waisenkind, um das sich ihre strenge Tante kummerte. Sie begünstigte aber ihre eigenen Kinder und mochte die kleine Jane nicht besonders.
Als Jane neun Jahre alt war, fuhr sie zu einer Schule für Waisenkinder, Lowood-genannt. Das Leben dort war nicht einfach, aber die strengen Regeln und Strafen machten Jane stȁrker. Gott hatte sie jedoch in seiner Obhut. Sie ȕberlebte sogar die Typhusepidemie.
Jane ist in Lowood aufgewachsen und bakam dort eine Lehrerausbildung. Dank ihrer bekam sie eine Lehrerstelle in einem Besitz Thornfield Hall-genannt. Der Besitzer von Thornfield Hall war Edward Rochester, ein strenger aber auch kluger Mann mit gutem Herzen. Jane verliebte sich in ihren Arbeitgeber. Und hier muss ich, lieber Leser, einen Punkt setzen. Ich will dir nicht zu viel verraten. Ich möchte, dass du die Gefühle und Gedanken der Charaktere selbst entdecken kannst.„

Mir persnlich gefiel dieser Roman sehr. Ich hatte viel Vergnügen beim Lesen. Vor allem den Stil des Buches finde ich wunderbar. Kurz gesagt: das Lesen dieses Romans kann ich mit dem Trinken von trockenem Rotwein vergleichen.

TIPPS FŰR LERNENDE:
– „Jane Eyre“ ist ein Klassiker der romantischen Literatur;
– das Buch ist lang (637 Seiten) aber interessant und spannend;
– dieser Roman ist in einer schönen Sprache geschrieben. Definitiv lesenwert;
– in diesem Buch treffen wir schweres Vokabular und einen anspruchvollen Schreibstil. Es ist auf dem Sprachniveau C2 geschrieben;
– das Buch ist in polnischer Ȕbersetzung verfȕgbar. Der Titel ist „Jane Eyre“. Personen auf Sprachniveau B2 oder darunter wȕrde ich empfehlen, das Buch erst auf Polnisch zu lesen;
– auf YouTube können wir das Hörbuch „Jane Eyre“ finden. Ich empfehle es.

*********************

Tymi słowami mogłaby – choć oczywiście tego nie zrobiła – Charlotte Bronté (albo Currer Bell, jak brzmiał pseudonim artystyczny pisarki) opisać swoją książkę:

Anglia, rok 1847

„Drodzy Czytelnicy,

z nieskrywaną dumą, ale i powątpiewaniem, czy moje najnowsze dzieło przypadnie Państwu do gustu, oddaję w Wasze ręce „Jane Eyre“. Jestem przekonana, że marzeniem każdej rozsądniej kobiety są trzy rzeczy: bogate i możliwie wczesne zamążpójście, urodzenie dzieci oraz służba Bogu i życie zgodne z Jego wolą i przykazaniami. Jakie jednakże znaczenie miałyby wszystkie wymienione cnoty bez poczucia miłości? Czy można być dobrą żoną, nie kochając swojego męża? Czy można wiernie służyć Bogu nie kochając Go bardziej niż samego siebie? Miłość to najtrwalsze spoiwo łączące ludzi z Bogiem. Potrzeba więc byśmy w naszym doczesnym i krótkim życiu bardziej niż o dobra materialne czy też społeczne uznanie, troszczyli się o posiadanie tego najwyższego uczucia. Właśnie o tym stanie traktuje moje najnowsze dzieło.
Jane Eyre to istota stworzona z pisarskiej wyobraźni, która na ponad 600 stronach pamiętnika kreśli najważniejsze wydarzenia ze swojego życia. Ze wszystkimi jego zaletami i wadami, wzlotami i upadkami, ale i momentami, które pokazują, że bycie wytrwałym i wiernym moralnym zasadom, szczególnie popłaca. Oddaje Wam, Drodzy Czytelnicy, do rąk historię trudną, ale czyż właśnie takie nie jest nasze życie? Już wczesne dzieciństwo niezwykle zahartowało Jane.
Dziewczynka dość wcześnie straciła oboje rodziców i z tej przyczyny opiekę nad nią sprawowała ciotka. Ta jednak faworyzowała swoje dzieci, przez za wszelkie przewinienia zwykle obrywało się Jane. Gdy Jane osiągnęła wiek dziewięciu lat, ciotka wysłała ją do szkoły o zaostrzonym rygorze zwanej Lowood. Tam w związku z epidemią tyfusa i złymi warunkami dziewczynka o mało nie straciła życia. Przez wiele lat kształciła się, by ostatecznie zdobyć kwalifikacje i otrzymać w szkole posadę nauczycielki.
Jednak wielki apetyt na nowe wyzwania, sprawiają, że dorosła już Jane opuszcza szkolne mury i udaje się do Thornfield Hall, by tam obiąć posadę guwernantki. Jej podopieczną jest mała francuskojęzyczna dziewczynka o imieniu Adėle. Właścicielem posiadłości jest Edward Rochester, jegomość surowy i nieprzystępny, ale jednocześnie mądry i o dobrym sercu. Mimo początkowych uprzedzeń Jane zakochuje się w swoim chlebodawcy. I tu, Drogi Czytelniku, muszę postawić kropkę. Nie chcę Ci bowiem zbyt wiele zdradzać. Chciałabym, żebyś mógł samodzielnie odkryć uczucia, myśli i dalsze losy bohaterów.“ 

Osobiście powieść ta bardzo mi się podobała. Miałam wiele przyjemności z jej czytania. Przede wszystkim zwrócił moją uwagę mistrzowski styl w jakim utwór został napisany. Mówiąc krótko: czytanie tej powieści można porównać do picia wytrawnego czerwonego wina.

WSKAZÓWKI DLA UCZĄCYCH SIĘ:
– „Jane Eyre“ to klasyka literatury romantycznej;
– książka jest długa (637 stron), ale interesująca i trzymająca w napięciu;
– powieść napisana jest przepięknym językiem. Stanowczo warto przeczytać;
– w utworze napotykamy na trudne słownictwo i wymagający styl. Przez co wymaga on poziomu biegłości językowej C2;
– dostępna jest w polskiej wersji językowej. Osobom na poziomie językowym B2 lub poniżej poleciłabym ją przeczytać najpierw w języku polskim;
– na YouTube dostępny jest audiobook „Jane Eyre“. Serdecznie zachęcam do wysłuchania.

Copyright ® 2018 Anna Kalocińska / annakalocinska.com. All rights reserved.